Cearadaktyl

Cearadaktyl to przedstawiciel pterozaurów - grupy latających gadów ery mezozoicznej, której pierwsze prymitywne formy pojawiły się w triasie.
Wszystkie pterozaury były drapieżnikami. Podstawą ich wyżywienia były ryby i inne organizmy morskie: mięczaki, kraby, a być może niektóre odżywiały się planktonem. Przez wiele lat uważano, że pterozaury były słabymi lotnikami i tylko szybowały nad wodami wykorzystując wiatry i prądy wznoszące. Późniejsze badania ich szkieletów skłoniły naukowców do przyjęcia tezy, że przynajmniej mniejsze formy były aktywnymi lotnikami.

Pterozaury miały lekkie kości (puste w środku), duży mózg z dobrze rozwiniętą częścią odpowiedzialną za wzrok, a na znalezionych kościach widoczne są wyraźne miejsca przyczepów mięśni używanych w czasie lotu. Największy z opisanych pterozaurów - Quetzalcoatlus - osiągał rozpiętość skrzydeł 12 metrów. Skrzydła pterozaurów były błoniaste, oparte na bardzo wydłużonym palcu IV (serdecznym).
Czaszkę cearadaktyla odnaleziono w osadach kredowych brazylijskiej formacji Santana. Budowa i kształt zębów jednoznacznie wskazują, że pterozaur ten był rybożercą. Na podstawie wielkości czaszki szacuje się, że rozpiętość skrzydeł tego pterozaura wynosiła ok. 5,5 metra, a masa ciała wynosiła ok. 15 kilogramów.

Miejsca znalezisk

Ameryka Południowa