Kecalkoatl

W latach 70. XX wieku na terenie Parku Narodowego Big Bend w Teksasie, w skałach późnej kredy Douglas Lawson odkrył szczątki olbrzymiego gada latającego z grupy pterozaurów. Nazwał go Quetzalcoatlus na cześć azteckiego boga Quetzalcoatla (Pierzastego Węża).

Quetzalcoatlus był prawdopodobnie największym latającym zwierzęciem wszech czasów. Rozpiętość jego skrzydeł dochodziła co najmniej do 12 metrów, a sam gad ważył zaledwie 100-200 kilogramów.

Miał bardzo długą szyję, wąskie bezzębne szczęki i czaszkę ozdobioną kostnym grzebieniem.
Skamieniałe szczątki gada liczące sobie około 67-65 milionów lat znaleziono w osadach rzecznych i przypuszcza się, że Quetzalcoatlus mógł żyć w pobliżu zbiorników wodnych polując na ryby, albo był padlinożerca prowadzącym podobny tryb życia jak dzisiejsze sępy.

Prawdopodobnie pterozaur ten był bardzo dobrym szybownikiem i mógł pokonywać duże odległości, unoszony przez prądy powietrza.

Miejsca znalezisk

Ameryka Północna

* USA (Texas)